• Shaykh al-‘allaamah ‘Obayd ibn ‘Abdillaah al-Djaabirie
De eerste vraag: Indien men sommige momayyi’ien (degenen die de valsheid met de waarheid versmelten) van de selefie methodologie adviseert om niet te zitten met de groeperingen zoals al-ikhwaan al-moslimien (moslimbroederschap) en at-tabliegh, dan beweren ze dat deze methodologie de methodologie van de edele geleerde ibn Baaz is; het zitten met alle mensen. Is dit de methodologie van shaykh ibn Baaz -moge Allaah hem genadig zijn-?
Antwoord: Alle lof is aan Allaah, en de goede beloning is voor de mottaqien (degenen die Allaah vrezen). Ik getuig dat niets of niemand het recht heeft om aanbeden te worden behalve Allaah alleen zonder deelgenoot, de Helper van de vromen. Ik getuig dat Mohammed Zijn dienaar en boodschapper is, meester van alle nakomelingen van Aadam, moge de zegeningen van Allaah op hem, zijn goede en reine familie en metgezellen zijn. Vervolgens:
Het beantwoorden van deze vraag vergt het verduidelijken van een aantal zaken:
De eerste zaak: De edele vader, de imaam, al-athari, de grote geleerde, shaykh ‘Abdel’Aziez bin Baaz -moge Allaah hem genadig zijn- is een uitstekende imaam en sterke geleerde, zeer sterk gegrondvest in de methodologie. Doordat hij gegrondvest is in de methodologie en in religieuze kennis en door zijn rigide houding wat betreft de waarheid vreest eenieder hem, want ahloes-soennah respecteren hem en ahloelbida’ hebben ontzag voor hem.
De tweede zaak: Wij kennen van hem -moge Allaah hem genadig zijn- dat hij de waarheid verspreidde en dat hij daar omwille van Allaah niet van terugdeinsde uit angst voor de mensen die hem berispten. Hij zei de waarheid en verspreidde deze met wijsheid en vermaning op de beste manier.
De derde zaak: Wie een lange tijd met de shaykh -moge Allaah hem genadig zijn- gezeten heeft en zijn situatie kent, weet dat hij sommige tegenstanders openlijk bekritiseerd heeft door hen bij naam te noemen. Het is tot ons gekomen dat hij tegen sommigen zei: “O jij! Zwijg want je bent een fitnahzaaier.” En hij zei tegen een geleerde: “Dit is niet correct, het juiste is”
Hierdoor is het voor de rechtvaardige duidelijk dat de shaykh -moge Allaah hem genadig zijn- niet zomaar met deze personen zat zonder enig sterk en streng advies. Ook al zat hij samen met bepaalde mensen dan was het onderscheid, de overwinning van de soennah en het uitnodigen ernaar duidelijk en helder vanuit heel zijn levensloop en tactiek -moge Allaah hem genadig zijn-.
Hierdoor weten jullie dat de uitspraak: “Dit is de methodologie van shaykh ‘Abdel’Aziez; het samenzitten met iedereen”, niet zonder voorwaarden genomen dient te worden en ik zeg niet dat ik dit idee dat hij met iedereen samenzat zonder voorwaarden aanneem. De shaykh -moge Allaah hem genadig zijn- was een imaam die door velen bezocht werd, niet alleen vanuit het Koninkrijk Saoedi-Arabië -dat zijn thuisland was- maar vanuit alle hoeken van de wereld. Alle moslims kwamen naar hem en zochten zijn bijeenkomsten op. Het is dus noodzakelijk dat hij een eigen tactiek had om de situaties van de mensen te verbeteren, dit is een punt.
Een ander punt is dat de shaykh -moge Allaah hem genadig zijn- behoorde tot de ondertekenaars van het vonnis der comité van de grote geleerden waarin stond dat de bekende en duidelijke personen vanonder de opruiers overschrijdingen en fouten hadden. Dit vonnis stelde de koning ertoe in staat om hen uit functie te zetten en gevangen te nemen of dat sommigen van hen uit functie gezet konden worden en anderen gevangen genomen konden worden en uit functie gezet konden worden.
Hierdoor wordt het duidelijk voor ons dat de shaykh streng en hard was indien alleen hardheid van nut was, maar ook zacht kon zijn indien hij zag dat zacht- en mildheid nuttig was.
Vanuit een ander invalshoek: indien een geleerde een mening heeft en een fout heeft begaan, dan wordt zijn fout geen methodologie die verplicht is voor alle mensen om te volgen. Hij wordt beloond voor zijn wetenschappelijke inspanning, wat naar zijn vermogen is, en Allaah belast geen persoon boven zijn vermogen. Maar dat zijn fout als methodologie en religie genomen wordt, dit is niet correct, sterker nog dit is niet juist noch is het de waarheid want een fout is fout.
Ibn al-Qayyim -moge Allaah hem genadig zijn- zei: “Voorwaar een geleerde kan fouten begaan en dit is onvermijdelijk want hij is niet feilloos. Het is niet toegestaan om alles wat hij zegt te accepteren, en dat men zijn uitspraken de status van feilloosheid geeft. Dit is wat elke geleerde misprezen en verboden heeft. Zij hebben de aanhangers hiervan misprezen, en dit vormt de basis van de beproeving van de blinde volgers en hun fitnah. Want voorwaar zij volgen de geleerde blind indien hij fouten begaat en indien hij geen fouten begaat, en zij kennen geen onderscheid tussen deze. Dus nemen ze hun religie met fouten -en dit is onvermijdelijk-, laten ze bijgevolg zaken toe die verboden zijn, verbieden ze zaken die toegestaan zijn en verklaren ze zaken wettig die niet wettig zijn. En deze zaken zijn onvermijdelijk want degene die ze blind volgen is niet feilloos en hij zal zeker in fouten vallen.”
Een ander invalshoek is dat deze afgedwaalden, personen van onrechtvaardigheid, de openhartigheid, goede hart en liefde voor het adviseren met mildheid, wijsheid en goede vermaning van de shaykh -moge Allaah hem genadig zijn- misbruikt hebben. Aan het einde van de zaak zijn ze samengekomen om hem te veroordelen hopende om hem te laten vallen. Kijk wat zij met hem hebben gedaan! Zij wilden hetzelfde doen als hoe Sinimmaar [1] beloond was, maar Allaah heeft hem beschermd.
Verder kan ook gezegd worden dat indien dit de eigenschap van de shaykh -moge Allaah hem genadig zijn- was, en hetgeen waar wij in geloven is dat hij een onderzoekende grote geleerde was, en dat hij alleen voor mild- en zachtheid met deze personen koos, omdat hij dacht dat ze de waarheid zouden accepteren tot zij hem aanvielen en wilden uitschakelen. Allaah heeft hun doel echter tenietgedaan.
Ik zeg, voorwaar grote geleerden en uitstekende imaams -van de tijd van de metgezellen tot vandaag de dag- hebben gewaarschuwd voor het mengen met de mensen van begeerten en onrechtvaardigheid aangezien dit leidt tot een vermenging die tamyie’ [de valsheid met de waarheid versmelten], het zwijgen [over de waarheid] en laksheid bevat. En ik zal een paar voorbeelden geven:
Al-Laalakaa-ie heeft overgeleverd dat ibn ‘Abbaas -moge Allaah tevreden met hen zijn- zei: “Bij Allaah ik denk niet dat er vandaag de dag iemand op aarde is, waar de duivel meer de vernietiging voor wenst, dan voor mij.“ Er werd gezegd: ‘Hoe dat? Hij zei: “Bij Allaah, hij innoveert een bid’a (innovatie) in het westen of oosten, een man komt ermee naar mij toe, indien het bij mij aankomt, vernietig ik het met de soennah en wordt het verworpen.”
Mos’ab bin Sa’d zei: “Zit niet met een maftoon (een persoon die in misvattingen is ondergedompeld), hij zal je treffen met één van de twee: ofwel zijn fitnah treft je en je zult hem volgen of hij zal jou schaden voor jullie uiteen gaan.”
En een grotere vermaning dan het voorgaande is uitspraak van de Profeet -sallallaaho ‘alayhi wa sallam-: “Een persoon is op de religie van zijn vriend, kijk dus uit wie je tot vriend neemt.”
Indien dit geconcludeerd wordt, weet dan dat degenen die de mensen van begeerte en onrechtvaardigheid vergezellen van verschillende soorten zijn. Het is niet mogelijk om één oordeel op hen allen toe te passen, want elke soort, zoals jullie zullen horen, verschilt van de ander wat betreft het oordeel:
De eerste: Degene die een sterke imaam is die openlijk de waarheid verspreidt en zij (de mensen van begeerte en onrechtvaardigheid) hebben ontzag voor hem, gezien zijn onderscheid door sterke methodologie en grondvesting in kennis. Hij is van mening dat in het zitten met hen een goedheid zit, zoals: hun sterkte verzwakken, hun kwaad verminderen of hen door middel van advies te beïnvloeden. Zoals shaykh ‘Abdel’Aziez dit deed. Dit is een selefie qoh (waarachtige), mahd (pure), khaalis (zuivere), vrij -in shaa-a Allaah- van enig hizbiyyah (partijvorming).
De tweede soort: Degene die een selefie saliem (correcte) is, maar hij heeft geen forqaan (onderscheidsvermogen) of besef van de [verschillende] methodologieën. Hij toont selefiyyah, nodigt ernaar uit, verspreidt de soennah en bestrijdt de bid’a (innovaties), maar hij heeft deze forqaan niet waardoor hij met iedereen waar hij de kans voor krijgt samen zit. Het recht van zo’n persoon tegenover ons is dat wij verduidelijken en de situatie van deze personen met zachtheid en wijsheid ontmaskeren en dat wij hem niet [alleen] achterlaten en zijn bijeenkomst (de selefi saliem) verlaten voor die personen [die niet de juiste methodologie volgen].
De derde soort: Degene die motamayyi’ is, hij is verloren. Hij gelooft dat iedereen correct is, zowel deze [groep] als die [groep]. Er is geen twijfel over mogelijk dat hij een gevaar vormt voor de methodologie. Het is dus verplicht om hem te herinneren aan het recht die de methodologie op hem heeft, hem te adviseren en te verduidelijken dat zijn manieren afwijken van de mensen van de waarheid. Hij dient het advies te accepteren en zo niet, dan wordt hij gerekend tot hen en [heeft hij] geen waardigheid.
De vierde: Degene die deze [personen] vergezelt, hen verdedigt, hun aantal vermeerdert en hard is tegen de selefiyyien; dit is een hizbi (partijdige) mohtariq (vernietigde).
De vijfde: Hij is een selefie qoh (waarachtige), maar hij is van mening dat het samen zitten met zulke [personen] behoort tot het verduidelijken van de waarheid en het leveren van het bewijs tegen hen. Zoals sommige geleerden -moge Allaah hen succes schenken en moge Allaah ons, hen en jullie bijstaan wat betreft de uitspraken en daden- sommige uitnodigende afgedwaalde groeperingen bezoeken met als bewijs het verspreiden van de waarheid in hun huizen en het leveren van het bewijs tegen hen vanuit hun eigen preekstoel, zoals ze zeggen . Zij zijn wat mij betreft afgeweken van hetgeen dat de voorkeur geniet. Tegen hen zijn wij streng -dit gebeurt tussen ons en hen-, en wij gebruiken harde taal tegen hen. Maar wij verlaten hen niet zolang ze met ons zijn, ons steunen, helpen en onze kracht versterken en niet het aantal van die personen vermeerderen noch hun kracht versterken. Maar het gaat slechts om specifieke situaties met specifieke redenen waardoor ze hun uitnodiging geaccepteerd hebben en dus lezingen en conferenties organiseren bij hen. Van deze [soort] kennen we een aantal goede geleerden die bagage hebben aan kennis en gegrondvest zijn in de selefie methodologie. Maar wat mij betreft zijn ze afgeweken van hetgeen dat de voorkeur geniet en maken de hizbiyyien misbruik van hun bezoek.
Bron: Djinaayatoe at-tamyie’ ‘alaa almanhadj es-selefie, pagina 6-17.
http://www.ajurry.com/vb/showthread.php?t=33901 (boek)
http://subulsalam.com/play.php?catsmktba=7878 (audio, eerste vraag)
[1] Voetnoot vertaler: Is een arabisch gezegde betreffende degene die het goede doet en beloond wordt met het slechte. Ze zeggen: hij heeft hem beloond met de beloning van Sinimmaar. Aboe ‘Obayd zei: Sinimmaar is een Romeinse architect, hij heeft al-Khawranaq (paleis) gebouwd in al-Koefah (Irak) voor an-No’maan bin al-Mondir, en in as-Sihaah: voor an-No’maan bin Imri-ie al-Qays. Toen an-No’maan het [paleis] bekeek haatte hij dat hij ook voor iemand anders hetzelfde zou bouwen, toen hij het paleis afbouwde heeft hij hem van boven al-Khawranaq gegooid en is hij gestorven door de val (bron: Lisaan al-‘Arab).